Hoe het begon.
Het verhaal van Martien Plasmeijer
Vraag 100 medewerkers van welke organisatie dan ook waar ze in doelen en gedrag verantwoordelijk voor zijn. Van 80% krijg je geen helder antwoord. Althans, zij zeggen andere dingen dan hun leidinggevende. Mensen praten over taken, maar niet over wat er op basis van hun bijdrage bereikt moet worden. Je begrijpt dat het dan lastig scoren is. Vergelijk het met een voetbalwedstrijd waarin 8 van de 11 spelers geblinddoekt zijn of in dikke mist een doelpunt moeten maken.
Top-4 waar het mis gaat?
1 | Mindset
Er is geen gemeenschappelijke mindset, bezieling en taal, waardoor er geen synergie optreedt.
2 | Relatie
In de relatie tussen eind- en operationeel verantwoordelijken is het niet glashelder wie waar verantwoordelijk voor is.
3 | Randvoorwaarden
Er zijn geen duidelijke afspraken over de randvoorwaarden bij het aanvaarden van doelen. Daarom hoor je zoveel excuusverhalen achteraf als uiteindelijk niet wordt geleverd wat is afgesproken.
4 | Feedback
Er is geen goede terugkoppeling (feedbackloop) over hoe het gaat, waardoor de kracht van de organisatie en mensen consequent onderbenut is.
Ik ben Martien Plasmeijer, founder van Buro Kwadraat en de GRIP®-methodiek. Ik zie dagelijks wat het voor een eindverantwoordelijke betekent als mensen onvoldoende hun verantwoordelijkheid kennen, aanvaarden en/of nemen. Ik heb zelf aan den lijve ondervonden hoe slecht dit kan aflopen. Net als veel andere directeuren/MT’s keek ik eigenlijk te veel naar mensen die niet deden wat ik vond dat ze moesten doen. Wanneer je naar taken kijkt en hen niet resultaatverantwoordelijkheid laat aanvaarden, dan kom je niet ver. Zo bereik je meestal niet de gewenste resultaten.
Prachtig Rijksmonument
Jaren geleden ben ik zelf alles kwijtgeraakt. In 1999 heb ik een geweldig landgoed gekocht, waar ik grote plannen mee had. Vanuit mijn vorige ondernemingen beschikte ik over een flink vermogen. Als directeur-eigenaar van zo’n miljoenenproject leun je op spelers met een deelverantwoordelijkheid. Als dat niet goed is georganiseerd, ben je de sjaak. Bij mij ging het dus ook helemaal mis.
Ik deed zaken met 54 instanties, omdat het een cultureel historische buitenplaats betrof. Zo moest ik ook samenwerken met de overheid, waar ik nauwelijks ervaring mee had. In plaats van ze verantwoordelijk te maken voor ons gezamenlijke belang, ging ik ‘duwen’ op wat ik vond dat zij moesten doen. Hoe harder ik duwde, des te minder er gebeurde. Sterker nog, mensen gingen nòg meer achteroverleunen en afwachten. Ik leerde bij ondervinding een wijze les in hoe je met het neerzetten van een verkeerde grondhouding precies bereikt wat je niet wil bereiken. En zelfs weerstand oproept, die je nog verder van je doel afbrengt
Die les kostte mij veel. Zeker omdat ik dit Rijksmonument met mijn hele gezin had omarmd en in privébezit had. Met het uiteindelijke faillissement verloor ik een vermogen in geld en mensen.
Growing Responsibility In People | GRIP®
Vanuit het faillissement heb ik wel de ware rijkdom ontdekt en ondervonden hoe betekenisvol verantwoordelijkheid is. Voor jezelf en die ander. En hoe je daar grip op krijgt. De afgelopen 10 jaar heb ik hier een methodiek voor ontwikkeld. Ondertussen is dit een bewezen gedachtegoed geworden. Beter gezegd: de GRIP®-methode levert resultaat en betekenis op, in de meest brede zin. Voor jezelf, jouw organisatie en jouw mensen.